Θυμάμαι μια μέρα…πάνε χρόνια τώρα…που συζητούσαμε για ώρες. Μου έλεγες πως δε νιώθεις ελεύθερος πια, πως έχεις ανάγκη να ταξιδέψεις, να βγεις με φίλους, να διασκεδάσεις, να περάσεις χρόνο μόνος. «Δεν είναι ότι με καταπιέζει, την αγαπάω», μου έλεγες για τη σχέση σου, «απλώς χρειάζομαι χρόνο». Προσπαθούσα να σου εξηγήσω πως όλα όσα μου περιγράφεις ως «ανάγκη» μπορούσες να τα κάνεις και ενώ είσαι σε σχέση. Σας έβλεπα πως είχατε ο καθένας πολλές στιγμές με τους φίλους, την οικογένεια, τον εαυτό σας και ήσασταν καλά. Παρόλα αυτά, πήρατε την απόφαση και χώρισαν οι δρόμοι σας.
Επέστρεψες πριν λίγες μέρες από ένα απ’ τα πολλά ταξίδια που έκανες από τότε. Και ξαναπιάσαμε φίλε μου αυτές τις πολύωρες συζητήσεις που κάναμε παλιά και μου πες: «Τελικά, ήμουνα ελεύθερος…απλώς ήμουν μικρός και δεν καταλάβαινα».
Αυτό κάνουν πολλοί στις μέρες μας. Δε λέω πως κανείς δεν πρέπει να χωρίζει. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος/η σε μια σχέση και αυτό δεν αλλάζει όσες προσπάθειες και να κάνετε, τότε αυτή είναι, ίσως, η καλύτερη λύση. Αν, όμως, υπάρχει αγάπη και απλώς κάπου χάσατε τον έρωτα ή κάτι άλλαξε τον τρόπο σκέψης σας, τότε ίσως η λύση να μην είναι ο χωρισμός αλλά η αναζήτηση μέσα σου. Τι ή ποιος/α άλλαξε αυτό το συναίσθημα; Αν αυτό είναι κάτι εκτός σχέσης τότε ίσως πρέπει να το αποβάλεις από τη ζωή σου γιατί σήμερα ίσως το ευκολότερο πράγμα είναι να πεις πως τελείωσε το συναίσθημα μέσα στη σχέση και όχι ότι κάτι στον περιβάλλον σου άλλαξε το ποιος/α είσαι εσύ μέσα σου. Κι έτσι, συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς το άτομο που κάποτε ανυπομονούσες να δεις, που έκανες τα πάντα για να είσαι μαζί του και που χτυπούσε η καρδιά σου δυνατά γι’ αυτό.
Να θυμάσαι… Πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να ζήσουν αυτό που έχετε και ίσως να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία! Σκέψου καλά, λοιπόν, πριν διώξεις απ’ τη ζωή σου αυτή την ευλογία.
Στιγμές Έμπνευσης 