Στους νέους ανθρώπους…

Είσαι νέος, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Παρόλα αυτά, το άγχος δε σε αφήνει να χαρείς τις όμορφες στιγμές της ζωής. Σε καταλαβαίνω! Ζούμε σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι/ες πρέπει να δουλεύουν από πολύ νεαροί/ές ώστε να μην «επιβαρύνουν» τις οικογένειές τους κι έτσι να βοηθούν με τον τρόπο τους οικονομικά. Και δεν είναι ότι παλαιότερα δε συνέβαινε αυτό αλλά στις μέρες μας το άγχος που συνοδεύει οτιδήποτε έχει να κάνει με την επιβίωσή μας, οι ανάγκες που μας έχουν δημιουργήσει (αφού αν κάποια πράγματα δεν τα έχεις τότε ίσως αποκοπείς από διάφορους κοινωνικούς τομείς) είναι πολύ έντονο. Αργότερα, λοιπόν, αφού χρειάζεται να ανεξαρτητοποιηθούν, οι νέοι/νέες  ψάχνουν να ενοικιάσουν ένα από τα πανάκριβα διαμερίσματα που υπάρχουν και αφού δεν έχουν επιλογή, συνεχίζουν να πιέζονται οικονομικά κ.ο.κ.

Θέλω να ξέρεις πως είμαι περήφανη για ’σένα, για όσα κατάφερες μέχρι σήμερα και για τα όνειρα που συνεχίζεις να κυνηγάς! Η ζωή δεν είναι εύκολη, είναι όμως πολύ όμορφη, αρκεί να επιλέγεις να βλέπεις τις στιγμές ευτυχίας που σου προσφέρει και να είσαι ευγνώμων γι’ αυτές. Να θυμάσαι πως δε χρειάζεσαι πολλά για να είσαι ευτυχισμένος/η. Αν έχεις την υγεία σου και ανθρώπους που σ’ αγαπούν και σε στηρίζουν, όλα τ’ άλλα θα έρθουν. Και να δέχεσαι και καμιά βοήθεια που και που. Θα δεις πως όταν μοιράζεσαι αυτά που σε αγχώνουν με τους ανθρώπους που σε νοιάζονται πραγματικά, η ψυχή ξαλαφρώνει.

Την επόμενη φορά που θα είσαι σε ένα οικογενειακό τραπέζι, σε μια έξοδο με φίλους, που θα πας μια βόλτα στη φύση, κάνε μια παύση και σκέψου πως νιώθεις. Εκείνη τη στιγμή η ψυχή σου είναι γεμάτη αγάπη, χαρά, ηρεμία. Όταν νιώσεις πως το άγχος της καθημερινότητας θα σε καταβάλει, σκέψου αυτές τις στιγμές και μην το αφήσεις να σε νικήσει, δεν αξίζει!

Σ’ αυτή τη γη ήρθαμε προσωρινά. Μας αξίζει όσο είμαστε εδώ να είμαστε ήρεμοι κι ευτυχισμένοι. Δύσκολες και στενάχωρες στιγμές θα υπάρξουν. Το ζήτημα δεν είναι να τις αποφύγουμε, να τις αγνοήσουμε ή να τις αφήσουμε να μας καταβάλουν. Το ζήτημα είναι να τις αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα, να πάρουμε τα μαθήματα που έχουν να μας δώσουν και να προχωρήσουμε μπροστά με χαμόγελο κι ευγνωμοσύνη για όλες τις ευλογίες της ζωής μας.

Πρόσεξε τις όμορφες στιγμές της ζωής σου, μην τις αφήνεις να σε προσπερνούν δίνοντας βαρύτητα στο άγχος σου! Ας συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο με αισιοδοξία και χαμόγελο. Καλή δύναμη!

Μια βαθιά, ήρεμη ανάσα!

Όταν ξαφνικά, όπου κι αν βρίσκεσαι, πιάνεις τον εαυτό σου να παίρνει βαθιές ανάσες μια, δυο, τρεις…πολλές φορές, τότε το άγχος σε έχει ήδη κυριεύσει. Κάνε μια παύση και ξεκαθάρισε τι είναι αυτό που προκαλεί το άσχημο συναίσθημα. Μην το αφήσεις να σε πνίξει. Εκφράσου! Πες το σε κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο, γράψε το σε ένα κομμάτι χαρτί, βγάλε το από μέσα σου. Όταν πια έχεις ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό που σου προκαλεί το άγχος σκέψου… Μπορείς να το λύσεις; Αν  ναι, πώς; Κάνε μία λίστα με τα πράγματα που μπορεί να οδηγήσουν γρηγορότερα στην απομάκρυνση/λύση αυτής της αγχωτικής εκκρεμότητας. Αν, από την άλλη, δεν υπάρχει κάποια λύση τότε σκέψου… Αξίζει το άγχος κάτι το οποίο δεν μπορείς να αλλάξεις; Αξίζει να χάσεις την υγεία σου γι’ αυτό; Όχι!

Κάνε, λοιπόν, μια θετική σκέψη, φέρε στο μυαλό σου όλα αυτά για τα οποία είσαι ευγνώμων, πάρε μια βαθιά, ήρεμη ανάσα και χαμογέλασε! Η ζωή είναι όμορφη, αρκεί να επιλέγουμε να βλέπουμε τις φωτεινές στιγμές που μας προσφέρει για να το αντιληφθούμε. Κι αν κάπου κάπου μας αγχώνει και λίγο…θετική σκέψη, δύναμη και όλα θα γίνουν καλύτερα!

Και τώρα σ’ αφήνω μέχρι την επόμενη…Στιγμή Έμπνευσης. Η αναπνοή έγινε πιο ήρεμη και το άγχος μειώθηκε. Με ένα κομμάτι χαρτί, ένα στυλό κι εσένα που διαβάζεις τις σκέψεις μου. Σ’ ευχαριστώ!

Πάει καιρός…Καλώς σε βρήκα!

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε.

Πολλές στιγμές χαράς, ευτυχίας. Κάποιες στιγμές δύσκολες, στενάχωρες. Άλλωστε αυτό είναι η ζωή. Πότε σε γεμίζει φωτεινές στιγμές και πότε σε ρίχνει εκεί που δεν το περιμένεις και σε κοιτάζει μέχρι να βρεις μέσα σου το στήριγμα για να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Και τα καταφέρνεις! Όσος καιρός κι αν περάσει, αν έχεις τη θέληση τα καταφέρνεις! Αρχίζεις να βλέπεις ηλιαχτίδες αισιοδοξίας ακόμα και στις πιο σκοτεινές σου στιγμές. Γιατί αυτό πρέπει να κάνεις για να συνεχίσεις. Κι όταν τα καταφέρεις, τότε αρχίζεις να αντικρίζεις ξανά τα όμορφα της ζωής, να παίρνεις τα μαθήματα που σου δίδαξε το κάθε αρνητικό γεγονός και να προχωράς…να ζεις ξανά!

Σε χαιρετώ και πάλι λοιπόν, εύχομαι να σε βρίσκω καλά και να τα λέμε συχνότερα από εδώ και πέρα. Ας αρχίσουμε να μοιραζόμαστε πάλι πολλές…Στιγμές Έμπνευσης!

2021 Καλωσόρισες!

2020

Μια χρονιά που πολλοί θέλουν να ξεχάσουν, να αφήσουν πίσω τους. Πράγματι, αυτή η χρονιά ήταν μια πρόκληση. Δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας – οι ψυχολογικές κυρίως – η υπομονή μας…η αισιοδοξία μας. Ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, πράγματα για τα οποία μέχρι σήμερα δεν ακούσαμε ξανά ή που τα διαβάσαμε σε κάποιο βιβλίο ιστορίας (βλ. κέρφιου). Παρόλα αυτά, το 2020 μαζί με τις δυσκολίες, μας έδωσε και πολλά μαθήματα ζωής και κυρίως μας χάρισε χρόνο…

Χρόνο να χαρούμε την οικογένειά μας.

Χρόνο να χαρούμε το σπίτι μας. Αυτό το σπίτι που όλου φτιάχναμε και που ποτέ δεν προλαβαίναμε να ζήσουμε.

Χρόνο να κάνουμε όλα αυτά που αγαπούμε και που οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής μας δεν μας άφηναν ούτε καν να τα σκεφτούμε.

Χρόνο να αναλογιστούμε τι θεωρούμε τελικά σημαντικό στη ζωή μας, τι μας γεμίζει, τι μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους.

Χρόνο να συνειδητοποιήσουμε ότι η υγεία είναι, τελικά, πράγματι το σημαντικότερο.

Χρόνο να εκτιμήσουμε όλους και όλα όσα έχουμε στη ζωή μας και που κάποτε θεωρούμε δεδομένα ενώ δεν είναι.

Ε, λοιπόν, εγώ δεν θέλω να ξεχάσω το 2020. Θέλω να το θυμάμαι, για να μου υπενθυμίζει πάντοτε ποια είναι αυτά που αξίζουν στη ζωή μου. Άλλωστε, αυτή η χρονιά μου χάρισε και πολλές όμορφες στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη και στην καρδιά μου.

Μη ξεχάσεις το 2020, να θυμάσαι τα όμορφα, να πάρεις μαθήματα από τα δύσκολα, να προχωρήσεις!

2021 καλωσόρισες!

Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία, αγάπη, θετική σκέψη και πολλά χαμόγελα!

“Τελικά ήμουνα ελεύθερος…”

Θυμάμαι μια μέρα…πάνε χρόνια τώρα…που συζητούσαμε για ώρες. Μου έλεγες πως δε νιώθεις ελεύθερος πια, πως έχεις ανάγκη να ταξιδέψεις, να βγεις με φίλους, να διασκεδάσεις, να περάσεις χρόνο μόνος. «Δεν είναι ότι με καταπιέζει, την αγαπάω», μου έλεγες για τη σχέση σου, «απλώς χρειάζομαι χρόνο». Προσπαθούσα να σου εξηγήσω πως όλα όσα μου περιγράφεις ως «ανάγκη» μπορούσες να τα κάνεις και ενώ είσαι σε σχέση. Σας έβλεπα πως είχατε ο καθένας πολλές στιγμές με τους φίλους, την οικογένεια, τον εαυτό σας και ήσασταν καλά. Παρόλα αυτά, πήρατε την απόφαση και χώρισαν οι δρόμοι σας.

Επέστρεψες πριν λίγες μέρες από ένα απ’ τα πολλά ταξίδια που έκανες από τότε. Και ξαναπιάσαμε φίλε μου αυτές τις πολύωρες συζητήσεις που κάναμε παλιά και μου πες: «Τελικά, ήμουνα ελεύθερος…απλώς ήμουν μικρός και δεν καταλάβαινα».

Αυτό κάνουν πολλοί στις μέρες μας. Δε λέω πως κανείς δεν πρέπει να χωρίζει. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος/η σε μια σχέση και αυτό δεν αλλάζει όσες προσπάθειες και να κάνετε, τότε αυτή είναι, ίσως, η καλύτερη λύση. Αν, όμως, υπάρχει αγάπη και απλώς κάπου χάσατε τον έρωτα ή κάτι άλλαξε τον τρόπο σκέψης σας, τότε ίσως η λύση να μην είναι ο χωρισμός αλλά η αναζήτηση μέσα σου. Τι ή ποιος/α άλλαξε αυτό το συναίσθημα; Αν αυτό είναι κάτι εκτός σχέσης τότε ίσως πρέπει να το αποβάλεις από τη ζωή σου γιατί σήμερα ίσως το ευκολότερο πράγμα είναι να πεις πως τελείωσε το συναίσθημα μέσα στη σχέση και όχι ότι κάτι στον περιβάλλον σου άλλαξε το ποιος/α είσαι εσύ μέσα σου. Κι έτσι, συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς το άτομο που κάποτε ανυπομονούσες να δεις, που έκανες τα πάντα για να είσαι μαζί του και που χτυπούσε η καρδιά σου δυνατά γι’ αυτό.

Να θυμάσαι… Πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να ζήσουν αυτό που έχετε και ίσως να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία! Σκέψου καλά, λοιπόν, πριν διώξεις απ’ τη ζωή σου αυτή την ευλογία.

Γιατί το αξίζεις, σ’ αγαπώ!

Πάντοτε ήταν και είναι δίπλα μου. Στις επιτυχίες μου να χαίρεται μαζί μου και στις στεναχώριες μου να μου χαμογελά, χωρίς να δείξει στιγμή ότι πονά μαζί μου, ενθαρρύνοντάς με να συνεχίσω κοιτάζοντας πάντα μπροστά. Οι δικές του στεναχώριες ποτέ δεν έγιναν αντιληπτές από κανέναν μας. Κατάφερνε να τις κρύβει και να σηκώνεται ξανά όρθιος, δείχνοντάς μας πως όταν η ζωή προσπαθεί να σε «χτυπήσει», εσύ πρέπει να της δείχνεις πως γεννήθηκες μαχητής!

Μας έδωσε και μας δίνει ό,τι πιο σημαντικό…απέραντη αγάπη και χρόνο από τις πολύτιμες στιγμές της ξεκούρασης του. Θυσίασε πολλά για να μην μας λείψει τίποτα. Κι αν τον ρωτήσεις τώρα, θα σου πει με χαμόγελο πως δε θυσίασε τίποτα. Και γι’ αυτό είμαι σίγουρη γιατί…αυτός είναι ο μπαμπάς μου!

Σ’ αγαπώ μπαμπά!

Μαμά…ο σούπερ ήρωάς μας!

Σούπερ ήρωας! Αυτή είναι μία από τις πολλές όμορφες λέξεις που θα μπορούσαν να περιγράψουν αυτό το πλάσμα. Αυτό το πλάσμα που από την πρώτη μέρα της ζωής μας, μας αγαπάει απεριόριστα, ανιδιοτελώς, κάθε μέρα περισσότερο. Που όσο κι αν μεγαλώσουμε είμαστε πάντα το «μωρό» της. Αυτό το πλάσμα δεν είναι άλλο από τη μαμά μας! Αν έχουμε κάτι, ανησυχεί περισσότερο κι από ’μας και κάθε χαρά μας είναι από τις πιο ευτυχισμένες της στιγμές. Είναι μάνα, φίλη, φύλακας άγγελός μας. Κι αυτές τις μέρες που διανύουμε είναι το άτομο που θα μας αναζητήσει πιο πολύ απ’ όλους. Που δε φοβάται γι’ αυτήν αλλά για εμάς, τι κάνουμε, αν η καραντίνα επηρέασε τη ψυχολογία μας, αν προσέχουμε αρκετά.

Μαμά… Μία λέξη που άκουσες από πολύ μικρή ηλικία κι από πέντε διαφορετικά στόματα. Αυτό που μπορώ σίγουρα να πω είναι πως είσαι ΑΞΙΑ μάνα! Μία μανούλα που τίμησε αυτόν τον σημαντικό τίτλο που της χάρισε ο Θεός. Πραγματικά Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ΟΛΑ! Σ’ ευχαριστώ που είσαι πάντα δίπλα σε όλους μας, σε κάθε στάδιο της ζωής μας. Ο Θεός να σου δίνει πάντοτε υγεία και δύναμη! Να σε χαιρόμαστε μαμά. Σ’ αγαπώ πολύ!  

Φυσικά…αφιερωμένο!

Με το βλέμμα στον στόχο!

Έφτασε εκείνη η στιγμή που ένιωσα πως κουράστηκα, πως θέλω να τ’ αφήσω όλα για λίγο, να χαλαρώσω. Και ενώ έψαχνα μια ταινία να δω, περνά από μπροστά μου ένας τίτλος που κάπου τον είχα ξαναδεί. Ας το βάλω λέω, τόσες καλές κριτικές κάτι θα έχει να μου πει. Δύο νέοι άνθρωποι που κάνουν θυσίες, περνούν δύσκολα για να πετύχουν τα όνειρά τους. Υπήρξαν στιγμές που ο ένας απ’ τους δύο έπεσε, απογοητεύτηκε, σκέφτηκε ακόμα και να τα παρατήσει. Ο άλλος όμως δεν τον άφησε, τον τράβηξε ξανά, τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του, να κυνηγήσει για ακόμα μια φορά το όνειρο.

Τελειώνει η ταινία και σκέφτομαι… Τελικά οι ταινίες είναι πράγματι βγαλμένες απ’ τη ζωή. Πόσες φορές ενθουσιαστήκαμε, ήμασταν έτοιμοι να θυσιάσουμε χρόνο, χρήμα, ανέσεις με σκοπό να επιτύχουμε τα όνειρά μας; Πόσες φορές η ζωή μας έδειξε και το άλλο της πρόσωπο, μας χτύπησε δυνατά και προσπάθησε να μας κρατήσει κάτω; Πολλές φορές. Συνέβη και ίσως ξανασυμβεί. Για τον καθένα όμως υπάρχει αυτό το άτομο… Αυτό το άτομο που θα μας δίνει κάθε φορά το χέρι και θα μας σηκώνει. Ακόμα κι όταν είμαστε πια δυνατοί, ακόμα κι όταν μάθουμε ν’ αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα μόνοι, αυτό το άτομο θα είναι εκεί, να χαίρεται με τις χαρές μας, να απαλύνει τον πόνο στις λύπες μας. Κι έτσι θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε τ’ όνειρό μας. Και μια μέρα το όνειρο, ο στόχος, θα πραγματοποιηθεί γιατί όταν δεν τα παρατάς η ζωή σε παραδέχεται και σου δίνει αυτό που θες, αυτό για το οποίο πάλεψες, αυτό που αξίζεις.

Αν τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο σκέφτεσαι να παρατήσεις τ’ όνειρό σου, μην το κάνεις! Δεν είναι εύκολο αλλά σήκω, συνέχισε να προσπαθείς, το όνειρο ίσως να είναι στο επόμενό σου βήμα και το αξίζεις!

Υ.Γ: Όταν πετύχεις τον στόχο, να μου το πεις, θα χαρώ πολύ για ’σένα!

Όταν τελειώσει όλο αυτό…

Κλείστηκες στο σπίτι. Έτσι έπρεπε, έτσι πρέπει. Τις πρώτες μέρες έβλεπες συνεχώς τις εξελίξεις, δεν έκανες τίποτε άλλο. Αυτό σε έκαιγε…πότε θα βγεις έξω, πότε θα μπορείς να συνεχίσεις τις δουλειές που έμειναν πίσω. Άρχισες ν’ απελπίζεσαι. Μια μέρα το πήρες απόφαση. Θα αρχίσεις να κάνεις πράγματα που τόσο καιρό άφηνες για την επόμενη μέρα, για τον επόμενο μήνα… Τακτοποίησες εκείνη τη βιβλιοθήκη, φύτεψες τ’ αγαπημένα σου λουλούδια στον παραμελημένο κήπο σου, διάβασες εκείνο το βιβλίο που είχες δίπλα απ’ το κρεβάτι σου για μήνες αλλά ήσουν πολύ κουρασμένος κάθε βράδυ και το άφηνες. Πού καιρός για διάβασμα πριν…;

Πέρασαν κι άλλες μέρες. Άρχισες να κοιτάς γύρω σου, να νοιάζεσαι περισσότερο για τους δικούς σου ανθρώπους, να απολαμβάνεις πραγματικά την παρέα του/της συντρόφου σου, των παιδιών σου, της οικογένειάς σου ή του τετράποδου φίλου σου! Και πέρασαν πιο πολλές μέρες. Άρχισες να κοιτάζεις μέσα σου, να αναθεωρείς. Τι θα σ’ έκανε πραγματικά ευτυχισμένο; Τελικά δεν είναι εκείνο τ’ αυτοκίνητο το πιο σημαντικό, δεν είναι εκείνη η δουλειά στη Γαλλία που θα σε γέμιζε πραγματικά, δεν είναι εκείνο το βραβείο… Ένα ζεστό φαγητό, ένα οικογενειακό τραπέζι απ’ εκείνα που όποτε τα σκέφτεσαι μόνο χαμογελάς (ή γελάς), μια αγκαλιά από τους γονείς, τ’ αδέρφια, τον παππού και τη γιαγιά. Και μια βόλτα στη φύση, μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Να χορτάσει το μάτι από αυτό το απέραντο γαλάζιο που μας χάρισε ο Θεός, να γεμίσουν τα πνευμόνια καθαρό αέρα (πόσο σημαντικός έγινε αυτές τις μέρες!). Αυτή είναι ευτυχία!

Και το παίρνεις πια απόφαση. Όταν τελειώσει όλο αυτό, θα είσαι κάθε μέρα ευγνώμων για όλες αυτές τις ευλογίες που έχεις και που οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής σου δε σ’ άφηναν να τις δεις. Μόνο κράτα αυτή την απόφαση ζωντανή στο μυαλό και την καρδιά σου και μην την ξεχάσεις μόλις ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού και συνεχίσεις στους γρήγορους ρυθμούς σου.

Αγαπημένε μου φίλε…

Αγαπημένε μου φίλε,

Ναι, έχεις κάνει λάθη. Δεν θα σου πω ψέματα για να νιώσεις καλύτερα. Θα σου πω όμως μια αλήθεια. Τα λάθη σου δεν καθορίζουν τη ζωή σου! Δεν καθορίζουν την πορεία που θ’ ακολουθήσεις από εδώ και πέρα.

Τα αναγνώρισες. Αυτό με χαροποιεί.

Πήρες το μάθημά σου και τώρα προσπαθείς με κάθε τρόπο να κάνεις βήματα προς το σωστό μονοπάτι. Αυτό που θα σε οδηγήσει στην πραγματική ευτυχία. Θυμάμαι να μου λες πως νιώθεις κενός, πως ό,τι και να συμβαίνει γύρω σου δεν νιώθεις τίποτα. Και μετά ξεσπάς. Όχι γιατί θυμάσαι τα γεγονότα. Ξεσπάς γιατί θες να νιώσεις… Να νιώσεις αγάπη. Θα σου πω ένα μυστικό και κράτα το καλά στο μυαλό και στην καρδιά σου. Αγαπημένε μου φίλε, σ’ αγαπώ.

Η αγάπη υπάρχει παντού!

Στα μάτια των αγαπημένων μας προσώπων, σε μια αγκαλιά, σ’ ένα όμορφο πρωινό ξύπνημα, σ’ ένα περπάτημα στη φύση, σ’ ένα χαμόγελο, στη μυρωδιά του πρωινού καφέ. Μην περιμένεις να τη βρεις σ’ ένα άτομο. Ψάξε την! Δες την, μύρισέ την, άγγιξέ την. Η αγάπη είναι παντού! Κι όταν αρχίσεις να τ’ αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά, θα νιώσεις ευλογημένος και δε θα είσαι πια κενός γιατί η αγάπη δε θ’ αφήσει χώρο γι’ αυτό το συναίσθημα. Τότε φίλε μου, θα ξέρεις πως τα πρώτα βήματα προς το μονοπάτι στο οποίο θέλεις να βαδίζεις έχουν γίνει. Τότε, θα είσαι έτοιμος να λάβεις και να δώσεις ακόμα περισσότερη αγάπη.

Και να ξέρεις…

Θα είμαι δίπλα σου σε όλη τη διαδρομή.

Με αγάπη…