Στους νέους ανθρώπους…

Είσαι νέος, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Παρόλα αυτά, το άγχος δε σε αφήνει να χαρείς τις όμορφες στιγμές της ζωής. Σε καταλαβαίνω! Ζούμε σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι/ες πρέπει να δουλεύουν από πολύ νεαροί/ές ώστε να μην «επιβαρύνουν» τις οικογένειές τους κι έτσι να βοηθούν με τον τρόπο τους οικονομικά. Και δεν είναι ότι παλαιότερα δε συνέβαινε αυτό αλλά στις μέρες μας το άγχος που συνοδεύει οτιδήποτε έχει να κάνει με την επιβίωσή μας, οι ανάγκες που μας έχουν δημιουργήσει (αφού αν κάποια πράγματα δεν τα έχεις τότε ίσως αποκοπείς από διάφορους κοινωνικούς τομείς) είναι πολύ έντονο. Αργότερα, λοιπόν, αφού χρειάζεται να ανεξαρτητοποιηθούν, οι νέοι/νέες  ψάχνουν να ενοικιάσουν ένα από τα πανάκριβα διαμερίσματα που υπάρχουν και αφού δεν έχουν επιλογή, συνεχίζουν να πιέζονται οικονομικά κ.ο.κ.

Θέλω να ξέρεις πως είμαι περήφανη για ’σένα, για όσα κατάφερες μέχρι σήμερα και για τα όνειρα που συνεχίζεις να κυνηγάς! Η ζωή δεν είναι εύκολη, είναι όμως πολύ όμορφη, αρκεί να επιλέγεις να βλέπεις τις στιγμές ευτυχίας που σου προσφέρει και να είσαι ευγνώμων γι’ αυτές. Να θυμάσαι πως δε χρειάζεσαι πολλά για να είσαι ευτυχισμένος/η. Αν έχεις την υγεία σου και ανθρώπους που σ’ αγαπούν και σε στηρίζουν, όλα τ’ άλλα θα έρθουν. Και να δέχεσαι και καμιά βοήθεια που και που. Θα δεις πως όταν μοιράζεσαι αυτά που σε αγχώνουν με τους ανθρώπους που σε νοιάζονται πραγματικά, η ψυχή ξαλαφρώνει.

Την επόμενη φορά που θα είσαι σε ένα οικογενειακό τραπέζι, σε μια έξοδο με φίλους, που θα πας μια βόλτα στη φύση, κάνε μια παύση και σκέψου πως νιώθεις. Εκείνη τη στιγμή η ψυχή σου είναι γεμάτη αγάπη, χαρά, ηρεμία. Όταν νιώσεις πως το άγχος της καθημερινότητας θα σε καταβάλει, σκέψου αυτές τις στιγμές και μην το αφήσεις να σε νικήσει, δεν αξίζει!

Σ’ αυτή τη γη ήρθαμε προσωρινά. Μας αξίζει όσο είμαστε εδώ να είμαστε ήρεμοι κι ευτυχισμένοι. Δύσκολες και στενάχωρες στιγμές θα υπάρξουν. Το ζήτημα δεν είναι να τις αποφύγουμε, να τις αγνοήσουμε ή να τις αφήσουμε να μας καταβάλουν. Το ζήτημα είναι να τις αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα, να πάρουμε τα μαθήματα που έχουν να μας δώσουν και να προχωρήσουμε μπροστά με χαμόγελο κι ευγνωμοσύνη για όλες τις ευλογίες της ζωής μας.

Πρόσεξε τις όμορφες στιγμές της ζωής σου, μην τις αφήνεις να σε προσπερνούν δίνοντας βαρύτητα στο άγχος σου! Ας συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο με αισιοδοξία και χαμόγελο. Καλή δύναμη!

Αγαπημένε μου φίλε…

Αγαπημένε μου φίλε,

Ναι, έχεις κάνει λάθη. Δεν θα σου πω ψέματα για να νιώσεις καλύτερα. Θα σου πω όμως μια αλήθεια. Τα λάθη σου δεν καθορίζουν τη ζωή σου! Δεν καθορίζουν την πορεία που θ’ ακολουθήσεις από εδώ και πέρα.

Τα αναγνώρισες. Αυτό με χαροποιεί.

Πήρες το μάθημά σου και τώρα προσπαθείς με κάθε τρόπο να κάνεις βήματα προς το σωστό μονοπάτι. Αυτό που θα σε οδηγήσει στην πραγματική ευτυχία. Θυμάμαι να μου λες πως νιώθεις κενός, πως ό,τι και να συμβαίνει γύρω σου δεν νιώθεις τίποτα. Και μετά ξεσπάς. Όχι γιατί θυμάσαι τα γεγονότα. Ξεσπάς γιατί θες να νιώσεις… Να νιώσεις αγάπη. Θα σου πω ένα μυστικό και κράτα το καλά στο μυαλό και στην καρδιά σου. Αγαπημένε μου φίλε, σ’ αγαπώ.

Η αγάπη υπάρχει παντού!

Στα μάτια των αγαπημένων μας προσώπων, σε μια αγκαλιά, σ’ ένα όμορφο πρωινό ξύπνημα, σ’ ένα περπάτημα στη φύση, σ’ ένα χαμόγελο, στη μυρωδιά του πρωινού καφέ. Μην περιμένεις να τη βρεις σ’ ένα άτομο. Ψάξε την! Δες την, μύρισέ την, άγγιξέ την. Η αγάπη είναι παντού! Κι όταν αρχίσεις να τ’ αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά, θα νιώσεις ευλογημένος και δε θα είσαι πια κενός γιατί η αγάπη δε θ’ αφήσει χώρο γι’ αυτό το συναίσθημα. Τότε φίλε μου, θα ξέρεις πως τα πρώτα βήματα προς το μονοπάτι στο οποίο θέλεις να βαδίζεις έχουν γίνει. Τότε, θα είσαι έτοιμος να λάβεις και να δώσεις ακόμα περισσότερη αγάπη.

Και να ξέρεις…

Θα είμαι δίπλα σου σε όλη τη διαδρομή.

Με αγάπη…

Όταν η απογοήτευση γίνεται…στιγμή έμπνευσης!

Είναι μία ακόμα από αυτές τις μέρες. Τις μέρες που νιώθεις να σε πνίγει το άδικο. Που τυχαίνει και μαθαίνεις τις αδικίες που συμβαίνουν γύρω σου, για ανθρώπους που ξεγελάστηκαν, για άλλους που ποδοπάτησαν συνανθρώπους τους συνειδητά, είτε για ν’ αποκτήσουν μια θέση, είτε για ν’ αποκτήσουν χρήματα. Για ανθρώπους που οικειοποιήθηκαν ή που προσπάθησαν να οικειοποιηθούν ιδέες άλλων για να ζήσουν μια στιγμή αναγνώρισης.

Κι ενώ νιώθεις ένα πόνο στην καρδιά από την έντονη στενοχώρια και απογοήτευση, αρχίζεις να σκέφτεσαι τη δική σου ζωή, τους δικούς σου ανθρώπους. Και ξαφνικά νιώθεις ευλογημένος/η! Νιώθεις τυχερός/ή που η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, τα πιο κοντινά σου άτομα είναι ειλικρινή, είναι αληθινά, σ’ αγαπούν πραγματικά, σ’ εκτιμούν και σε νοιάζονται. Μια αγάπη ανιδιοτελής, χωρίς κανένα συμφέρον, χωρίς καμία προσδοκία. Και νιώθεις μια γαλήνη, μια ηρεμία. Σαν να έχεις μια ασπίδα που σε προστατεύει από την αρνητικότητα και την τοξικότητα κάποιων ανθρώπων! Και καταλαβαίνεις πως η…ασπίδα σου…είναι ό,τι πιο σημαντικό έχεις σ’ αυτόν τον κόσμο.

Να είσαι πάντα κοντά στα πιο…αληθινά…άτομα που έχεις την τιμή να έχεις στη ζωή σου και όλοι μαζί να κάνετε την ασπίδα σας τόσο δυνατή που να μην μπορεί κανείς να τη σπάσει. Διότι η απογοήτευση θα υπάρχει. Το σημαντικό είναι εσύ και οι αγαπημένοι σου άνθρωποι να μείνετε δυνατοί, αγνοί, ειλικρινείς. Να μείνετε…Άνθρωποι!

• 

Παππού… Γιαγιά…

Παππού…

Γιαγιά…

Δύο λέξεις που είναι πραγματικά ευλογία να έχει ένα παιδί την ευκαιρία να πει. Μία ανιδιοτελής, απέραντη αγάπη, πολλή υπομονή, ένα, όμορφα, στρωμένο τραπέζι για φαγητό, μια βόλτα στο πάρκο, πολλές ιστορίες από τα παλιά και δύο πρόσωπα που λάμπουν από χαρά κάθε φορά που τα επισκέπτεσαι. Αυτοί είναι ο παππούς και η γιαγιά. Αυτά είναι τα πρόσωπα που όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις πως σ’ αγαπούν με όλη τους την καρδιά, πως γι’ αυτούς πραγματικά είσαι δυο φορές παιδί τους.

Ο παππούς και η γιαγιά, που ανησυχούν για το μέλλον σου και χαίρονται αφάνταστα με κάθε σου επιτυχία. Που όταν πας στο εξωτερικό, για όσο διάστημα κι αν είναι να απουσιάσεις, σε χαιρετούν και νιώθεις πως ήδη σε πεθύμησαν και όταν επιστρέψεις σε αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά σαν να θέλουν να σου δείξουν με μια αγκαλιά όλη την αγάπη που νιώθουν για ’σένα.

Ο παππούς και η γιαγιά που προσπαθούν να δικαιολογήσουν στους γονείς σου κάθε πράξη σου. Που όταν ήσουν μικρός σου έκαναν – «μυστικά» πάντα – όλα τα χατίρια, ακόμα και για πράγματα που οι γονείς σου σού απαγόρευαν (βλ. γλυκά).

Ο παππούς και η γιαγιά. Δύο λέξεις, δύο άνθρωποι, δύο μεγάλες καρδιές, αξίες ανεκτίμητες. Να τους επισκέπτεσαι, να τους τιμάς, να τους αγαπάς.

Σε ’σένα παππού…

Σε ’σένα γιαγιά…